– IKE będą mogły zakładać wszystkie osoby powyżej 16 roku życia. Jednak osoby małoletnie będą mogły dokonywać wpłat na IKE tylko w roku kalendarzowym, w którym uzyskały dochody z pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę. Nie będą więc mogły na przykład wpłacać na IKE pieniędzy osoby w wieku 16-18 lat, które uzyskują dochody z tytułu np. umowy o dzieło lub umowy-zlecenia.

– Osobie, która założy IKE, przysługuje prawo do zmiany instytucji finansowej, w której gromadzi środki na swoją dodatkową emeryturę. Odbywa się to na zasadzie tzw. wypłaty transferowej i dotyczy nie tylko zmiany instytucji prowadzącej IKE, ale też sytuacji w której oszczędzający chce przenieść gromadzony przez siebie kapitał do PPE. Trzeba jednak zauważyć, że instytucja finansowa, która prowadzi IKE, może zastrzec sobie, że przy dokonywaniu przez nią takiej wypłaty pobierze od posiadacza IKE dodatkową opłatę. Może ona zostać pobrana jedynie od osób, które opuszczają IKE przed upływem roku. Potem opłaty za zmianę IKE nie będzie. Jej wysokość ma zostać określona w umowie zawartej między oszczędzającym a instytucją prowadzącą jego IKE.

– Po spełnieniu wymogu określonego wieku uprawniającego do wypłaty środków zgromadzonych na IKE i po złożeniu przez panią do instytucji prowadzącej pani konto dyspozycji wypłaty, przeleje ona pani całość środków zgromadzonych na IKE.

– Wszystko zależy od tego, w jakiej formie gromadzone były tego rodzaju oszczędności. Specyficznie zasady dotyczą przy tym tylko przypadku, gdy indywidualne konto emerytalne jest prowadzone przez towarzystwo ubezpieczeniowe, a nie np. przez bank czy fundusz inwestycyjny.

W umowie o prowadzenie indywidualnego konta emerytalnego (IKE) oszczędzający może wskazać jedną lub więcej osób, którym zostaną wypłacone środki zgromadzone na IKE w przypadku jego śmierci. Dyspozycja taka może być w każdym czasie zmieniona. Jeżeli oszczędzający wskaże kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po jego śmierci, a nie oznaczy ich udziału, uważa się, że udziały tych osób są równe.
Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci oszczędzającego staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią oszczędzającego. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w częściach równych pozostałym osobom wskazanym, chyba że oszczędzający zadysponuje tym udziałem w inny sposób.

W przypadku braku osób wskazanych przez oszczędzającego środki zgromadzone na IKE wchodzą do spadku, z wyjątkiem gdy umowa o prowadzenie IKE została zawarta z zakładem ubezpieczeń. W takim przypadku stosuje się przepisy kodeksu cywilnego właściwe dla ubezpieczeń na życie (art. 831-832). Zgodnie z pierwszym z przytoczonych przepisów ubezpieczony może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia na wypadek jego śmierci; może również zawrzeć umowę ubezpieczenia na okaziciela.

Może przy tym to zastrzeżenie w każdym czasie zmienić lub odwołać. Także w tym przypadku, jeżeli ubezpieczony wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia, a nie oznaczył ich udziału w tej sumie, uważa się, że udziały tych osób są równe. Ale suma ubezpieczenia przypadająca uprawnionemu nie należy do spadku po ubezpieczonym.

Natomiast wskazanie uprawnionego do otrzymania sumy ubezpieczenia staje się bezskuteczne, jeżeli uprawniony zmarł przed śmiercią ubezpieczonego albo jeżeli umyślnie przyczynił się do jego śmierci.

Jeżeli w chwili śmierci ubezpieczonego nie ma osoby uprawnionej do otrzymania sumy ubezpieczenia i nie umówiono się inaczej, suma ta przypada najbliższej rodzinie ubezpieczonego w kolejności ustalonej w ogólnych warunkach ubezpieczenia.

– Do niedawna osoby ubezpieczone z tytułu działalności twórczej lub artystycznej były uprzywilejowane w stosunku do tych, które wykonywały taką działalność, ale w ramach stosunku pracy. Ci ostatni byli uznani za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze i nabywali prawo do wcześniejszej emerytury w wieku i na warunkach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Natomiast osoby wykonujące działalność twórczą lub artystyczną poza stosunkiem pracy przechodziły na wcześniejszą emeryturę jedynie w wieku określonym dla pracowników bez konieczności spełnienia innych wymogów. Zmieniony art. 33 ustawy emerytalnej usunął to zróżnicowanie. Teraz osoby wykonujące działalność twórczą lub artystyczną nabywają prawo do wcześniejszej emerytury nie tylko w wieku, ale i na pozostałych warunkach określonych dla pracowników wykonujących taką działalność. Dlatego też, aby skorzystać z uprawnień, musi pan skończyć 60 lat i mieć co najmniej 15-letni okres działalności artystycznej.